Η χυδαιότητα ως πράξη αυτοπροσδιορισμού
Στην πολιτική είμαστε ότι λέμε. Το επίπεδο του πολιτικού λόγου είναι πάντα χαρακτηριστικό της ποιότητας και τελικά είναι αυτό που μας προσδιορίζει. Στη χώρα μας πολλές φορές αυτή η αρχή παραβιάζεται με συνέπεια ο δημόσιος διάλογος να δηλητηριάζεται.
Τις τελευταίες ημέρες γίναμε κοινωνοί χυδαίων επιθέσεων εναντίον του Πρωθυπουργού και της Νέας Δημοκρατίας. Και ενώ θα περίμενε κανείς ο κ. Τσίπρας να καταδικάσει απερίφραστα, το μόνο που έκανε στην χθεσινή συζήτηση στη Βουλή, ήταν να μιλήσει αφηρημένα για “πληκτρολόγια” και να πάρει αποστάσεις από αυτά. Δεν τόλμησε, όμως να καταδικάσει τις χυδαίες δηλώσεις των βουλευτών του κ.κ. Πολάκη και Ελευθεριάδου.
Από την άλλη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μακριά από μικροπολιτικές σκοπιμότητες που υποβαθμίζουν το δημόσιο διάλογο, παρουσίασε συγκεκριμένες πρωτοβουλίες για την ενίσχυση του θεσμικού πλαισίου απέναντι σε κάθε μορφή παρενόχλησης και κακοποίησης. Ενδεικτικά αναφέρω την αυστηροποίηση των ποινών για τα αδικήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας, τη θέσπιση ειδικού μητρώου για όλους τους επαγγελματίες οι οποίοι έρχονται σε επαφή με παιδιά και με εφήβους και την επέκταση σε όλα τα σχολεία του προγράμματος της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης το οποίο σήμερα εφαρμόζεται σήμερα σε πιλοτικό επίπεδο.
Στόχος της κυβέρνησης είναι η δημιουργία ενός νέου ενισχυμένου πλαισίου. Όμως και πάλι, μπροστά στην ανάγκη για περαιτέρω ενίσχυση της νομοθεσίας, ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει Απών! Αυτό άλλωστε φάνηκε με τον πλέον εμφατικό τρόπο και χθες στην Βουλή, όπου ο κ. Τσίπρας δεν κατέθεσε καμία πρόταση. Το μόνο που τον απασχολεί είναι η κομματικοποίηση της υπόθεσης.
Είναι φανερό ότι ακολουθεί αυτή την τακτική γιατί βρίσκεται σε αδύναμη πολιτική θέση, δεν εκφράζει προγραμματικό πολιτικό λόγο και επενδύει στην καταστροφολογία, την κινδυνολογία και το λαϊκισμό. Δυστυχώς μια τέτοια στάση εκτρέπει το δημόσιο διάλογο σε άλλα μονοπάτια και δηλητηριάζει για μια ακόμη φορά την πολιτική ζωή.
Οι προσπάθειες αυτές όμως θα πέσουν στο κενό. Όση λάσπη και να ρίξει ο κ. Πολάκης και όση κάλυψη και να του παρέχει ο κ. Τσίπρας δεν μπορούν να πλήξουν ούτε τον Πρωθυπουργό, ούτε τη Νέα Δημοκρατία. Η λάσπη επιστρέφει πάντα στον ανεμιστήρα. Αυτό που τελικά μένει είναι η χυδαιότητα ως πράξη αυτοπροσδιορισμού.
https://tomanifesto.gr/arthro-tasoy-gaitani-i-chydaiotita-os-praxi-aytoprosdiorismoy/
