Κοινωνία του καθήκοντος και ηγεσία της ευθύνης
Τις τελευταίες μέρες υπάρχουν πολλά δημοσιεύματα στο διεθνή τύπο για την επιτυχία της Ελλάδος να διαχειριστεί με λίγες, σε σχέση με άλλες χώρες, απώλειες το ζήτημα του κορονοϊού. Η επιτυχία αυτή αποκτά μεγαλύτερες διαστάσεις αν λάβει κανείς υπόψιν ότι βασίστηκε
σε δύο συστατικά που δεν είναι χαρακτηριστικά της χώρας μας. Την καλή ηγεσία που χαρακτηρίστηκε απο τις γρήγορες και επιτυχημένες αποφάσεις του πρωθυπουργού και την πειθαρχία των πολιτών στα μέτρα.Η επιτυχία αυτή ήρθε ταυτόχρονα με την εξαιρετική διαχείριση της τουρκικής πρόκλησης στον Έβρο. Δύο στα δύο θα έλεγε κανείς, αν και για κανένα απο τα δύο ζητήματα δεν είμαστε βέβαιοι οτι τα δύσκολα τα βάλαμε πίσω μας. Μπορούμε όμως να κάνουμε μια πρώτη αποτίμηση.
Και στις δύο περιπτώσεις η αλληλουχία των γεγονότων ήταν ίδια. Καλή προετοιμασία πριν εμφανιστεί το πρόβλημα, γρήγορες και επιτυχημένες αποφάσεις απο τον πρωθυπουργό, πλήρης προσήλωση και συμμετοχή της κοινωνίας στην κοινή προσπάθεια. Αστυνομικοί και στρατιώτες στην περίπτωση του Έβρου, Ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό για τον κορονοϊό. Απο κοντά όμως οι εθελοντές αλλά και όσοι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έβαλαν το χέρι στην τσέπη και προσέφεραν υλικά. Αξιοθαύμαστοι όλοι. Η κοινωνία του καθήκοντος και της προσφοράς παρούσα ύστερα από πολλά χρόνια να ακολουθεί την προτροπή της ηγεσίας.
Τις τελευταίες εβδομάδες οι Έλληνες απέκτησαν ξανά ύστερα απο πολλά χρόνια ηγεσία της ευθύνης. Κατάλαβαν τι σημαίνει ταχύτητα αποφάσεων, ιεράρχηση προτεραιοτήτων, αλήθεια και διαφάνεια στη λήψη των αποφάσεων. Και η ηγεσία όμως ευτύχησε αυτές τις δύσκολες ώρες να δεί έναν λαό συσπειρωμένο που ακολούθησε και εφάρμοσε το σωστό.
Με τη στάση τους οι πολίτες έδειξαν ότι μπορούν να πειθαρχούν σε κανόνες. Επιθυμούν να υπάρχουν κανόνες και το γεγονός αυτό δεν αλλάζει με την αντικοινωνική συμπεριφορά ελαχίστων. Από εδώ και πέρα όμως χρειάζεται όλοι να πάρουμε το μάθημά μας.
Χρειάζεται να θέσουμε νέες προτεραιότητες, να εργαστούμε ώστε να εξαλείψουμε τις αδυναμίες μας, να δούμε απο την αρχή ποια είναι τα πρότυπα και τα ιδανικά μας. Ποιο είναι το παραγωγικό μοντέλο που θέλουμε για τη χώρα μας. Όλοι θα πρέπει να το κάνουμε αυτό και πρώτα απο όλα ο πολιτικός κόσμος.
Θα είναι το μεγαλύτερο σφάλμα να επιστρέψουμε στη μακαριότητα του “ολα καλά τα κάνουμε” και άρα δε χρειάζεται να αλλάξουμε τίποτα. Στη χώρα μας συνηθίζουμε να κλωτσάμε τις ευκαιρίες και πάντα μετά τους θριάμβους να ακολουθούν καταστροφές. Αυτή τη φορά θα πρέπει να σπάσουμε το μοιραίο κύκλο και να μπούμε σε μια νέα φάση. Οι τελευταίες βδομάδες δείχνουν οτι έχουμε τα δύο συστατικά που χρειάζονται. Κοινωνία του καθήκοντος και ηγεσία της ευθύνης.
https://eleftherostypos.gr/apopseis/557294-koinonia-tou-kathikontos-kai-igesia-tis-eythynis/
