Τα αδιέξοδα του ΣΥΡΙΖΑ
Παρά την κυβερνητική του εμπειρία ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει αλλάξει. Παραμένει ένα κόμμα διαμαρτυρίας που έχει μείνει προσκολλημένο σε ένα παρελθόν που δεν υπάρχει πλέον. Το πολιτικό σκηνικό στην πατρίδα μας έχει διαφοροποιηθεί τα τελευταία δύο χρόνια και αυτό ακριβώς είναι που ο ΣΥΡΙΖΑ αρνείται να κατανοήσει.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει αλλάξει τον δημόσιο διάλογο στη χώρα μας. Ο πολιτικός λόγος της Νέας Δημοκρατίας έχει γίνει πιο ορθολογιστικός και περισσότερο τεκμηριωμένος. Η λήψη αποφάσεων βασίζεται σε καταγραφή δεδομένων και κατανόηση της πραγματικότητας. Ας αναλογιστούμε τη διαχείριση του κορονοϊού. Τα επιστημονικά δεδομένα ήταν η βάση για τη διαχείριση της πανδημίας, αλλά και η πλατφόρμα για το δημόσιο διάλογο.
Το αντιμνημόνιο του 2015 έχει πάρει νέα μορφή το 2021. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει συνηθίσει σε αυτή την νέα πραγματικότητα. Θα περίμενε κανείς πως η κυβερνητική του θητεία θα του είχε δημιουργήσει ψήγματα ρεαλισμού και υπευθυνότητας, αλλά δυστυχώς εμμένει σε παλιές πρακτικές. Στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης προσπαθούν να στήσουν ένα νέο σκηνικό, “άνω και κάτω πλατείας”, όπως την περίοδο 2012-2015. Όμως το αντιμνημόνιο πέθανε το 2015 και στη θέση του υφαίνουν νέο αφήγημα, πως δήθεν τώρα στη χώρα υπάρχει “καθεστώς” και όχι δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση.
Δε θα μπω στη λογική να θυμίσω ποιοι ελέγχονται δικαστικά για καθεστωτικές πρακτικές κατά την τέλεση των καθηκόντων τους, ούτε να παραθέσω εκείνους που υποστήριζαν “πως θα κερδίσουμε τις εκλογές αν βάλουν κάποιους στη φυλακή”. Η Νέα Δημοκρατία είναι το κόμμα της Δημοκρατίας και της Ευρώπης και δεν μπορεί κανείς να το αμφισβητήσει αυτό.
Είναι σαφές πως ο ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να συγκρατήσει το επίπεδο εκλογικής του επιρροής δε διστάζει να κατασυκοφαντήσει την ίδια τη χώρα. Δημιουργεί διαχωριστικές γραμμές γιατί ο πολιτικός του λόγος διχάζει, πολώνει και δεν ενώνει. Τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να ξεφύγει από τα αδιέξοδά του και το μόνο που καταφέρνει είναι να δημιουργεί καινούργια αδιέξοδα!
